கிறித்தவம் புடிச்சவனுக : 19 சிறுகதைகள்

பிரசங்கக் குறிப்புகள் - பழைய மாவு

புதிதாக சுதந்திர சபை (Independent Church) தொடங்கிய ஒரு பாஸ்டர், தன் சபையில் நன்கு கம்ப்யூட்டர் தெரிந்திருந்த தன் சபை உறுப்பினரின் மகனிடம் ஒரு சனிக்கிழமை அன்று உதவி கேட்டுச் சென்றார்.
பாஸ்டர் முருகன் “தம்பி உங்களுக்கு இந்த இண்டர்நெட்ல பைபிள் குறிப்பு எடுக்கிறது எல்லாம் தெரியுமா?”
”ஓ! தெரியுமே உங்களுக்கு எந்த வேதபகுதிக்கு குறிப்பு வேணும்னு சொல்லுங்க எடுத்துத் தரேன்” என்றான் டாம்
“எந்த மாதிரி தலைப்புக்கு எல்லாம் நீங்க பிரசங்க குறிப்பு எடுத்துத் தருவீங்க?”
“பாஸ்டர், பிரசங்க குறிப்பு எல்லாம் நான் சின்ன வயசுல இருந்து கேக்குற அதே வழக்கமான குறிப்புகள் தான் , இதோ கேளுங்க!” என்று பட்டியலிட்டான்
1. அன்பு - கிறிஸ்துவின் அன்பு, இதன் மூலம் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளும் அனைவரும் இரட்சிக்கப்பட்டனர்
2. நீதி - அவரை ஏற்றுக்கொள்ளாதவர்கள் அழிக்கப்படுவார்கள்
3. ஆசீர்வாதம் - அவரை ஏற்றுக்கொள்கிறவர்கள் ஆசீர்வதிக்கப்படுவார்கள்
4. காணிக்கை, தசமபாகம் - இதை கொடுத்தால் தான் பொருளாதார ஆசீர்வாதம் கிடைக்கும்
5.சோதனை - இவ்வுலக ஆசீர்வாதம் வெறும் மாயை, கர்த்தர் அவர் விரும்புகிறவரை சோதிக்கிறார்
6. மன்னிப்பு - நாம் நமக்கு விரோதமாக இருக்கும் அனைவரையும் மன்னிக்க வேண்டும்
7. உயர்த்துவார் - உங்கள் எதிரிகள் முன்பாக உங்களை உயர்த்துவார், அவர்கள் வெட்கப்பட்டுப்போவார்கள்
8. கட்டளை - நீங்கள் இரட்சிக்கப்பட்டாலும் இதை கைக்கொண்டால்தான் பரலோகம் செல்வீர்கள்
9. பாவம் - நாம் அனைவருமே கட்டளைகளை கைக்கொள்ளாமல் பாவம் செய்தோம்

வேற எதுனா விட்டுப்போச்சா?
“அடேயப்பா! எனக்குத் தெர்ஞ்சு எதுவும் விட்டுப்போகல, ஆனா நீங்க சொல்ற பட்டியல்களும் அதுக்கும் நீங்க கொடுக்கிற விளக்கங்களும் ரொம்ப முரண்பாடா குழப்பத்த ஏற்படுத்துற மாதிரி இருக்கே தம்பி!”
”நானா கொழப்புறேன் பாஸ்டர், பல வருஷமா சர்ச்ல இப்டி தான கொழப்பிகிட்டு இருக்காங்க, புதிய ஏற்பாட்டுல ஒரு வசனத்த எடுத்து “மன்னிப்பு” பத்தி பிரசங்கம் பண்ண வேண்டியது, அடுத்ததா பழைய ஏற்பாட்டுல ஒரு வசனத்தை எடுத்து “உன் எதிரிக்கு முன் நீ உயருவாய்”னு சொல்ல வேண்டியது, நாம எல்லாரையும் மன்னிச்சிட்டா, அப்புறம் ஏது எதிரி?”
“தம்பிய யாரோ குழப்பி இருக்காங்க!”
“நீங்க தான் தெளிவா இருக்கீங்களே பாஸ்டர்! நீங்க தெளிவுபடுத்துங்க”
”அது வந்து தம்பி, பைபிள் இருபுறமும் கருக்குள்ள பட்டயம்”
“அதாவது, அப்டியும் சொல்வோம், இப்டியும் சொல்வோம்னு சொல்றீங்களா?”
“அப்டி இல்ல தம்பி, கர்த்தர கேள்வி கேட்க நாம யாரு?”
”அச்சச்சோ! நான் கடவுள எல்லாம் கேள்வி கேட்கலையே பாஸ்டர், உங்கள்ட்ட தான் கேள்வி கேட்குறேன்”
“நீ நல்லா பைபிள் படிச்சு ப்ரேயர் பண்ணு தம்பி, கர்த்தர் உனக்கு புத்தி தெளிவை கொடுப்பார்”
“அப்புறம் எதுக்கு பாஸ்டர் நீங்க பிரவுசிங் செண்டருக்கு அலைஞ்சு திரிஞ்சு பிரசங்க குறிப்பு எடுக்குறீங்க, கர்த்தர் கிட்டயே கேட்க வேண்டியது தானே”
“நீ ரெகுலரா சர்ச்சுக்கு வர்றதில்லையாப்பா?”
“பைபிள் படிச்சு ப்ரேயர் பண்ணா கர்த்தர் பேசுவாரே, அப்புறம் எதுக்கு பாஸ்டர் சர்ச்சுக்கு வரனும்”
“ஒரு ஐக்கியத்துக்கு தான் தம்பி”
“ஐக்கியம் சரி, அதுக்காக நீங்க பேசுறத எதுக்கு நான் 2 மணி நேரம் உட்கார்ந்து கேட்கனும்”
“அது கர்த்தரோட வார்த்த தம்பி”
“உங்க கர்த்தரோட வார்த்தை என்னோட கம்ப்யூட்டர்க்குள்ள இருக்கு, சந்தேகம் ஏதாவதுன்னா பரிசுத்த ஆவியானவர் உள்ள இருந்தே க்ளீயர் பண்ணீருவார்னு சொன்னீங்களே!”
“சரி தம்பி, நான் வர்றேன், கர்த்தர் உன் கூட இடைப்படுவார்”
“நன்றி பாஸ்டர், நீங்க கேட்ட பிரசங்க குறிப்புகள் பிரிண்ட் அவுட் எடுத்துட்டேன் 15 ரூபா கொடுங்க!”

எவ்வுலக தண்டனை?

தசமபாகம் கொடுக்கலைனா என்ன ஆகும் பாஸ்டர்?
கடவுளுக்கு கோவம் வரும், வீட்ல இருக்கவங்களுக்கு ஒடம்புக்கு முடியாம போகும்
ஓ! அப்டினா ஒரு பொண்ண ரேப் பண்ணவனுக்கு உடனே தண்டனை கிடைக்குமா?
அது தெரியாது, ஆனா கடவுள் எல்லாத்தையும் பார்த்து கணக்கு எழுதி வெச்சிக்குவார், செத்ததுக்கு அப்புறம் எண்ணெய் சட்டியில போட்டு தாளிச்சிருவார்
அப்ப சரி, ஆமாம், அந்த பொண்ணு ஒரு முஸ்லீமாவோ இல்ல இந்துவாவோ இருந்தா அவ சொர்க்கத்துக்கு போக முடியுமா?
அது சொல்ல முடியாது
அப்ப சரி, அப்ப சரி, பணம் விஷயம்னா மட்டும் கடவுள் இந்த உலகத்துலயே தண்டனை கொடுத்து, பணத்த வசூல் பண்ணிடுவாரு, ஆனா மனிதாபிமானமில்லாத செயல் எல்லாம் Porn மூவி மாதிரி பார்த்துகிட்டு கணக்குப்புள்ள வேலைய செய்வாருங்க்றீங்க!

அந்நிய பாஷை அவசியமா?

விசுவாசி:அந்நிய பாஷையில் பேசுவது அவசியமா?

பாஸ்டர்: ஆம், விசுவாசிகள் கண்டிப்பாக அந்நிய பாஷையில் பேச வேண்டும்.

விசுவாசி:அப்படியா பாஸ்டர், வேதவசன ஆதாரங்கள் ஏதாவது இருக்கா?

பாஸ்டர் : நிச்சயமா, மாற்கு 16:17,18. தன்னை விசுவாசிக்கிறவர்கள் நவமான (புதிய) பாஷைகளை பேசுவார்கள்னு இருக்கே

விசுவாசி:அப்படினா 1 கொரிந்தியர் 14:22 அந்நிய பாஷை அவிசுவாசிகளுக்கான அடையாளம்னு சொல்லுதே

பாஸ்டர் : நீங்க எல்லாத்தையுமே விதண்டாவாதமா பாக்குறீங்க, வசனத்தை வளைத்து உங்களுக்கேற்ற அர்த்தத்தை கொடுக்குறீங்க, 1 கொரி 14ல இருக்கிறது மனிதர்களுக்கான மொழி, அதாவது சீன மொழி, இந்தி மொழி போன்றது, மாற்கு 16ல் இருப்பது தூதர்களின் மொழி

விசுவாசி:அப்படீன்னா எதுக்காக இந்த அந்நிய பாஷை ?

பாஸ்டர் : அது கடவுளோடு பேசும் பாஷை, தூதர்களின் பாஷை, அது சாத்தானுக்கு புரியாது

விசுவாசி:சாத்தான் யாரு பாஸ்டர்?

பாஸ்டர் : வானத்தில் இருந்து விழுந்த தூதன்

விசுவாசி:தூதனுக்கு தூதர் பாஷை புரியாதா?

பாஸ்டர் : 1 கொரிந்திய 14:2 தெளிவா சொல்லுது அது கடவுளோடு பேசும் ரகசிய மொழி என்று

விசுவாசி:சரி அப்டியே இருக்கட்டும், 1 கொரிந்தியர் 14: 13, 14, அந்நிய பாஷையில் ஒருவர் பேசினால் அதன் அர்த்தத்தை சபையாருக்கு புரியும்படி எடுத்து உரைக்க வேண்டும்னு சொல்லுதே, அப்படினா, சாத்தான் அதை ஒளிந்திருந்து கேட்டுவிட மாட்டானா?

செல்லத்தங்கம் !

”சனியனே, இந்த தடவையும் கணக்கு பாடத்துல கோட்ட விட்டுடியா? அந்த 2 மார்க் வாங்கித் தொலைஞ்சா தான் என்ன? எப்ப பாத்தாலும் 98 மார்க், அடிப்பாவி அறிவியல்ல என்ன டி ஆச்சி வெறும் 95, இப்டியே போனா நீ பிச்ச தான் எடுக்கணும் பாப்பு !” என்று சலித்துக்கொண்டே தன் மகளை திட்டி தீர்த்தார் சீதா.
“கொழந்தைய அ
ப்படி எல்லாம் திட்டாதீங்க ! பாவம் பரீட்ச நேரத்துல பயத்துல ஏதாவது தப்பு பண்ணி இருப்பா !”, என்று அவருக்கு ஆறுதல் கூறினார் புதிதாக அந்த காலனிக்கு குடித்தனம் வந்திருந்த கோமதி.
”உங்களுக்கு என்ன? உங்க புருஷன் மேனேஜரா இருக்கிறார், உங்களுக்கு பணக்கஷ்டம்னா என்னன்னே தெரியாது, என் புருஷன் வெறும் கிளார்க் தானே ! எங்கள மாதிரி மிடில் கிளாசுக்கு தான் இந்த மாதிரி பிரச்சனை எல்லாம் !” என்று புலம்பித் தள்ளினார் சீதா.
“ம்ம், சரி ! இன்னக்கி எங்க வீட்ல என் பாப்புசெல்லத்துக்கு பிறந்தநாள் விழா ! சாயங்காலம் 6 மணிக்கு வந்திடுங்க !”
“ஓ, சாரி இந்த சனியன் பண்ண பிரச்சனைல நான் பாட்டுக்கு டென்ஷனாகி ஏதேதோ பேசிட்டேன், சாயங்காலம் கண்டிப்பா வந்திடுவேன் !” என்றார் சீதா.
சாயங்காலம்...
”அடியே பாப்பு, சனியனே, சீக்கிரம் புறப்படு, மேனேஜர் வீட்ல எல்லாரும் வந்திருப்பாங்க, 7 கழுத வயசாகுது இன்னமும் உனக்கு சடபிண்ணிக்க கூட் நான் தான் வரணும், நீ எல்லாம் என்னக்கி படிச்சி, முன்னேறி என்னைய காப்பாத்த போற ! சனியனே, சனியனே !” என்று திட்டிக்கொண்டே பாப்புவை புறப்பட வைத்து மேனேஜர் மனைவி கோமதியின் வீட்டிற்கு வந்து அடைந்தார்கள்.
புதிதாக வந்தவர்கள் என்பதால் வீட்டில் அவ்வளவு கூட்டம் இல்லை. வீடு முழுவதும் பலூன், ரிப்பன் போன்ற பொருட்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு இருந்தது. கோமதியின் குழந்தை பாப்புசெல்லம் கேக் முன்பாக அமர்ந்து இருந்தாள். அவளுக்கு வயது 10 இருக்கும்.
“கேக்க வெட்டு செல்லம் !” என்று கூறிக்கொண்டே பாப்புவின் கையை பிடித்து கேக்கை வெட்டினார் கோமதி.  ஒரு பக்கம் கோணலான வாயுடன், வாயில் ஜொல்லு ஒழுக, விநோதமான சிரிப்புடன் கேக்கை வெட்டினாள் பாப்புசெல்லம்.
இதை பார்த்துக்கொண்டு இருந்த சீதாவுக்கு கண்கள் திடீரென குபுக் என நீரை வெளியேற்றின. தனியாக வெளியே சென்று அழுதுவிட்டு பின்பு மீண்டும் வீட்டிற்குள் வந்தார் சீதா.
எல்லோரும் சென்ற பிறகு கோமதியிடம் அமைதியாக நின்றார் சீதா, “எப்படி?...” என்று கேட்டு முடிப்பதற்குள் கோமதி தொடர்ந்து பேசினார்.
“பாப்பு செல்லத்துக்கு டவுன் சின்ட்ரோம், குழந்தை பிறக்குறதுக்கு முன்னாடியே இவள அபாஷன் பண்ணிட சொல்லி நெறைய பேர் சொன்னாங்க ! ஆனா  நாங்க ஒரு உயிர கொல்லக்கூடாதுன்னு விட்டுட்டோம் !”
“இது சரியாகவே ஆகாதா?” கரிசனையுடன் கேட்டார் சீதா.
“நல்ல பயிற்சியாளர் வெச்சி பயிற்சி கொடுத்தா, தானா டாய்லெட் போகவும், தனக்காக சின்ன சின்ன வேலைகள் செய்யவும் கத்துக்கலாம், அதுக்கு மேல ஒன்னும் செய்ய முடியாது !”
“நானா இருந்தா கருவிலயே களைச்சி இருப்பேன் !”
“இவ கடவுளோட மகிமையை சொல்றதுக்காக பிறந்த குழந்த, இவள எப்படி கொல்றது”
“என்னது கடவுளோட மகிமையா?”
“நமக்கு லாபம் இல்லனு தெரிஞ்சாலும் ஒரு உயிர் மேல நாம காட்டுற அன்பு தான் உண்மையான அன்பு, தன்னோட மகன் சாகப்போறாருன்னு தெரிஞ்சே நமக்காக கடவுள் தன் மகனை தியாக பலியா கொடுத்து இருக்கிறாரு, அவர வணங்குற நாங்க இப்படி ஒரு உயிரை கொல்லலாமா? இந்த உயிர எங்கள நம்பி கடவுள் கொடுத்து இருக்கிறார், என் உயிர் இருக்கிறவரைக்கும் நான் என் பாப்புசெல்லத்த அன்பா பாத்துக்குவேன் !”
- சாம் 7

நல்லதல்ல

பாலன் வீட்டில் கணிப்பொறியை நோண்டிக்கொண்டு இருந்தான். அப்போது யாரோ வீட்டு கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டது. கதவை திறந்து பார்த்தபோது வீட்டு வாசலில் அஷோக் வந்து நின்றான்.
“வா மச்சி, உள்ள வா ! என்ன திடீர்னு இந்த பக்கம்?”
”ஒன்னும் இல்லடா, சும்மா போர் அடிச்சிது அதான் கடைத்தெருவுக்கு உன் கூட போகலாம்னு வந்தேன் !”
”அப்டியா, ஒரு நிமிஷம் இரு வந்துடுறேன் !!”
இருவரும் புறப்பட்டு வெளியே நடந்து சென்றார்கள். அப்போது, அஷோக் பேச்சை தொடங்கினான்.
“அப்புறம் மச்சி, எவ்ளோ நாள் தான் நீயும் நானும் சேந்து நடக்குறது?”
“ரெண்டு பேருக்கும் காலும், நடக்குறதுக்கு ரோடும் இருக்கிற வரைக்கும்!”
“டேய், அத கேக்கல டா ! உன் கல்யாணம் எப்ப?”
“உனக்கு தெரியாததா மச்சி ! எனக்கு தான் சின்ன வயசுல இருந்தே கல்யாணம்னா பிடிக்காதுல்ல !”
“மனுஷன் தனிமையாக இருப்பது நல்லதல்லனு பைலில்ல இருக்குல்ல !”
“அப்டியா? சரி உன் கல்யாணம் எப்ப?”
“எங்க மச்சி, ஒன்னும் செட் ஆக மாட்டேங்குது !”
”மேட்ரிமோனி வெப்சைட்ல பதிவு பண்ணி வெச்சிருந்தியே, என்னாச்சு?”
“பாத்துகிட்டே இருக்கேன், ஒன்னும் வேலைக்கு ஆகல !”
“ஏன் டா மொதல்ல ஏதோ ஒரு பொண்ணு பாத்ததா சொன்னியே !”
“அந்த பொண்ணா? அது வட மாநிலத்தில ஊழியம் பண்ணனுமாம், எனக்கு கர்த்தர் அந்த பாரத்த கொடுக்கல, உள்ளூர்லயே வாலிபர்கள் ஊழியம் செய்யனும்ங்கிறது தான் என்னோட வாஞ்ச”
”சரி, அடுத்ததா ஒரு பீஈ படிச்ச பொண்ணு ஒன்னு பாத்தியே !”
“மாசம் 1 லட்சம் ரூபா சம்பாதிக்கனுமாம், நம்ம 20 ஆயிரம் ரூபா சம்பாதிக்கிறதுக்குள்ளயே நாக்கு தள்ளுது!”
“அடுத்ததா ஏதோ பாஸ்டர் பொண்ணு ஒன்னு பாத்தியே !”
“அந்நிய பாஷைல பேசணுமாம், எனக்கு கர்த்தர் அந்த வரத்த கொடுக்கலையே, நான் என்ன பண்றது !”
“சரி, அப்பா அம்மா வேற எந்த பொண்ணையும் தேடலையா?”
“தேடுனாங்க, போற எடத்துல எல்லாம், பையனுக்கு ஒரு ஆபீஸ் வெச்சி தாங்க, பொண்ணுக்கு சொந்த வீடு இருக்கா, அப்டி இப்டினு கேட்டாங்க !, இதேல்லாம் வேலைக்கு ஆகாதுன்னு, நீங்க ஒன்னும் பாக்க வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன் !”
“சரி, லவ் பண்ணியாவது பாரேன், அதுக்கும் முயற்சி பண்ணேன் !”
“பார்றா? அப்புறம் அஷோக்கு பெரிய ஆளு டா, என்னா சொல்லுது உன் ஆளு?”
“என்னைய பிடிக்கலைனு சொல்லுது !”
“என்னடா சொல்ற, என்னாச்சி?”
“6 மாசமா மச்சி, அந்த பொண்ணுக்கு என்ன பிடிக்கும், என்ன பிடிக்காதுன்னு? கேட்டு ஒவ்வொரு விஷயமா நான் மாத்திகிட்டேன், அவங்க அப்பா கிட்ட கேட்டா, அவர் முடியாதுன்னு சொல்லிட்டார்”
“அவருக்கு பிடிக்கலைனா என்ன? பொண்ணு உறுதியா இருந்தா சொல்லு, நான் முடிச்சி வெக்கிறேன்!”
“இல்ல மச்சி, உண்மையில பொண்ணுக்கு தான் என்னைய பிடிக்கல, அத முன்னாடியே சொல்லி இருந்தா, நான் டீசண்டா கங்க்ராஜுலேஷன் சொல்லிட்டு வந்திருப்பேன், ஆனா நான் அனுப்புன மெய்ல், மெசேஜ் எதுக்குமே ரிப்ளை பண்ணாம இருந்ததால, கடுப்புல திட்டினேன், உண்மையில அவளுக்கு தான் என்னைய பிடிக்கலைனு சொன்னா!”
“சரி விடு மச்சி, இவ இல்லைனா இன்னொரு பொண்ணு”
“வருத்தம் எல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, மொதல்லயே நேரா சொல்லி இருந்தா இவ்ளோ முயற்சி எடுத்திருக்க வேண்டாம், குறைந்தபட்சமா நண்பர்களாவாவது பிரிஞ்சிருக்கலாம், இப்ப பாரு, எதிரி மாதிரி சண்ட போட வேண்டியதா போச்சு !”
“விடு மச்சி, பொண்ணுங்க மனசு ரொம்ப ஆழம், அதுல என்ன இருக்குதுன்னு ஒன்னுமே புரியாது !”
இவர்கள் பேசிக்கொண்டு இருந்தபோது, ஏதோ பாஸ்டர் ஜஸ்டின் வீட்டில் ஒரே சத்தமாக இருந்தது.
இருவரும் அந்த வீட்டின் அருகே சென்றார்கள், பாஸ்டர் ஜஸ்டினும் அவருடைய மனைவியும் ஒருவரை ஒருவர் அடித்துக்கொண்டு ஒரே ரகலை, ஊரே நின்று வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தது.
“நல்ல வேல, கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி பிடிக்கலைனு சொன்னா !”
“மச்சி, நீ எனக்கு ஒரு வசனம் சொன்னல்ல, நான் ஒன்னு சொல்றேன், கல்யாணத்துக்கு ரொம்ப முக்கியம் அன்பு, அது இல்லைனா, கல்யாணமே தேவை இல்ல ! கல்யாணம் பண்ணிக்கோனு அட்வைஸ் பண்றவங்க எத்தன பேர் சமாதானமா வாழ்றாங்கனு பாரு, சமாதானமா வாழ முடியாதவங்க அட்வைச எடுத்துக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல !”
“அப்டினா பைபில் வசனம் தப்புனு சொல்றியா?”
“அடடே ! இல்ல மச்சி , சரி நானும் ஒரு வசனம் சொல்றேன், சண்டைக்காரியோடே தங்குவதை பார்க்கிலும், வீட்டில் ஒரு மூலையில் தங்குவதே நலம் !”

- சாம் 7

3 + 5

நான் பாப்பு ரெண்டு பேருமே கல்யாணத்துக்கு முன்னாடில இருந்தே கடவுள் நம்பிக்க இல்லாதவங்க தானுங்க. ஆனா பாப்பு தங்கம் இந்த இயேசு கடவுள வணங்க ஆரம்பிச்சிட்டா. கொஞ்ச நாள் நானும் சொல்லி பாத்தேனுங்க. அப்புறம் நேத்து ராத்திரி ரொம்ப கடுப்பாகி ஒரு அப்பு அப்பிட்டேனுங்க. அதுல அவ கண்ணத்துல பாத்தீங்கன்னா மூணு விரல் பதிஞ்சி போச்சுங்க !
இன்னிக்கி காலைல பாருங்க, ஏதோ ஒரு பேப்பர கையில வெச்சிகிட்டு, வாய்ல என்னமோ மொனகிக்கிட்டு இருந்தாலுங்க. அவ ஏடிஎம்ல பணம் எடுக்க கிளம்பின உடனே நான் அந்த பேப்பர்ல என்ன தான் எழுதி இருக்குதுன்னு பாக்கலாம்னு பாத்தேனுங்க. அவ எங்க வீட்டு பக்கத்துல இருக்கிற பஸ் ஸ்டாப்ப கடந்து போறத ஜன்னல்ல பாத்துட்டு, ஒடனே திரும்பி வந்து என்ன தான் அந்த பேப்பர்ல இருக்குன்னு பாக்க வந்தேனுங்க.

பாத்தா, எங்க பக்கத்து வீட்டுக்காரங்க, எதித்த வீட்டுக்காரங்க, காய்கறி விக்கிற பொம்பளன்னு, தெரிஞ்சவங்க எல்லாரோட பேரும், அவங்களோட தேவைகளும் இருந்துச்சிங்க. இத பாத்து எதுக்கு மொனகிக்குட்டு கண்ணீர் விட்டானு தெரிலைங்க. சரின்னு டிவி பாக்க ஆரம்பிச்சா, நேத்து எவனோ ஒருத்தன் ஏடிஎம் உள்ள பணம் எடுக்க போன பொம்பளய கத்திய காட்டி பணம் புடுங்கிட்டு, அவளையும் வெட்டிபோட்டுட்டு வர்றத காட்டுனாங்கங்க ! எனக்கு பகீர்னு இருந்துச்சிங்க !
பாப்பு பஸ் ஸ்டாப்ப கடந்து போனப்ப அவன மாதிரி யாரையோ பாத்த ஒரு நியாபம் வந்துச்சிங்க, உடனே நான் பைக்க எடுத்துகிட்டு ஏடிஎம் கிட்ட போய்டேனுங்க !
நான் நெனச்ச மாதிரியே ஏடிஎம் சட்டர் மூடுறத பாத்தேனுங்க ! வேகமா போய் அந்த சட்டர தூக்கி விட்டுட்டு பாத்தேனுங்க !
ஆத்தாடி ஆத்தா ! அந்த திருட்டுப்பய ஒரு
பக்கம் விழுந்து கிடந்தான், அவன் கத்தி ஒரு பக்கம் கெடந்துச்சி, உடனே அத எடுத்து அவன மிரட்டி கட்டிபோட்டுட்டு, போலீச வரவழைச்சிட்டோம் !

அன்னக்கிலேருந்து என் பாப்புவ, நான் வாடி போடின்னு கூட கூப்புடுறது இல்லிங்க, வாங்க போங்கனு தாங்க கூப்புடுறேன் !
ஏங்க ஒரு மொரட்டு திருடன் கண்ணத்திலயே அஞ்சி விரலும் பதியிறமாதிரி அடிச்சிருந்தா ! நான் என்னத்துக்குங்க ஆவேன்.....

- சாம் 7 

இங்க இல்லையே

அன்புச்செல்வியின் வீட்டிற்கு திருமண கலை வந்துவிட்டது. ஆனால் மாப்பிள்ளை வீட்டார் ரொம்ப கராரானவர்கள்.
ஏற்கனவே அவர்கள் கேட்ட ரொக்க பணம் ஐந்து லட்சம் ரூபாய்க்காக வீட்டை விற்றுவிட்டார் அன்புச்செல்வியின் தந்தை கண்ணன்.
“இன்னும் இவங்க என்னவெல்லாம் கேட்கப் போறாங்களோ? வீட்டை வித்தாச்சு, ஏற்கனவே சேத்துவெச்ச 20 பவுன் நகையும் போதாது, அவங்க 50 பவுன் கேக்கறாங்க” தன்னுடைய கண்ணாடியை கலற்றி வைத்துவிட்டு யோசித்தார் கண்ணன்.
“நம்ம பொண்ணுக்கு வேற வரனே கிடைக்காதா? நீங்க நல்லா விசாரிச்சீங்களா?” என்றார் கண்ணனின் மனைவி விசாலாட்சி.
“ஏற்கனவே நம்ம பொண்ணுக்கு வயசு ஏறிக்கிட்டே போகுது, மாப்பிள்ளையும் நல்ல சாப்ட்வேர் நிறுவனத்தில பணிசெய்யறாரு, இனிமே மாப்பிள்ளை தேடி கிடைக்கலைனா ரொம்ப கஷ்டமா போயிடும்”
“நீங்க ஒன்னும் கவலைபடாதீங்க அப்பா, கல்யாணம் நல்லடியா முடியட்டும், அது அப்புறமா நான் அவங்க எல்லாரையும் ஒரு கை பாத்துக்குறேன் !” என்று தன்னுடைய ஆதங்கத்தை கொட்டிவிட்டு அன்புச்செல்வி கடைக்கு சாமான்கள் வாங்கச் சென்றாள்.
அவசரத்தில் செல்போனை வீட்டிலேயே மறந்து வைத்துவிட்டாள்.
அப்போது அன்புச்செல்வியின் சிநேகிதி அவளை செல்போனில் அழைத்தாள்.
அதை அவளுடைய அப்பா கண்ணன் எடுத்து “அன்பு இங்க இல்லையே !” என்றார்.
அவர் சொன்னது உண்மைதானே !

 - ஜெயசீலன் சாமுவேல்

சிஸ்டர்

”சீக்கிரம் எந்திரி, நேரமாச்சி” என்று பியூலா என்னை எழுப்பிவிட்டாள். என் கண்கள் இரண்டிற்கும் இடையே கடுமையான இரும்புக்கம்பிகளை வைத்து கட்டியதைப் போல இருந்தது. மெல்ல என் கண்களை திறந்தேன். மிளகாய் பொடி கண்ணில் போட்டது போல் ஒரு எரிச்சல். ”அதற்குள் என்ன அவசரம், இப்போது தான் பாதி தூக்கம் முடிந்திருக்கிறது” என்பது போல என் தலைக்குள் ஒருவகையான உணர்வு. எப்படியோ தட்டுத் தடுமாறி நான் எழுந்து, குளித்துவிட்டு புறப்பட்டேன். என் கை பையில் சீருடையை எடுத்துக்கொண்டு, நான் தங்கி இருந்த விடுதியில் இருந்து அரை கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருந்த மருத்துவமனைக்குச் சென்றேன்.

அங்கே இருந்த என் தோழி ஷ்யாமலா வார்டில் இருக்கும் நோயாளிகளை பற்றி என்னிடம் கூறினாள். “நல்ல வேல வந்திட்ட, நல்லா கவனிச்சிக்கோ, இந்த வார்டுல முதல் படுக்கையில ஜான் செல்வராஜ்னு ஒருத்தர் இருக்காரு, சரியான காயம், இப்ப ஓரளவுக்கு சரியாகிரிச்சி, ஆனா எப்ப பாத்தாலும் பாட்டு பாடுறேன்னு பக்கத்தில படுத்து இருக்கிறவங்கள தொந்தரவு பண்ணிகிட்டே இருக்காரு”

நடுத்தர வயதை அடைந்திருந்த ஒரு நபர் அந்த படுக்கையில் இருந்தார்.

“இரண்டாவது படுக்கையில் ஒரு சிறுவன், பேரு வினோத். நேத்து பள்ளிக்கூடத்தில விளையாடும்போது, கால் தடுக்கி கீழ விழுந்ததுல முழங்கால்ல காயம். எழுந்ததும் இந்த மருந்த கொடுத்திரு” என்று கூறிவிட்டு அவள் சென்றுவிட்டாள்.

மணி 10 ஆனது. மருத்துவமனையில் அமைதி நிலவியது. நோயாளிகள் இருந்த வார்டுக்கு அருகே உள்ள வரவேற்பு மேசையில் நான் அமர்ந்து இருந்தேன். அப்போது என் சிந்தனை பல இடங்களுக்கு அலைபாய்ந்துகொண்டு இருந்தது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக நடந்த ஒரு சம்பவத்திற்கு என் மனம் சென்றது. பள்ளி முடிந்து நான் வெளியே வந்துகொண்டு இருந்தேன், அப்போது வெளியே ஒரு க்டையில் அனைவரும் தேன் முட்டாய் வாங்கிக்கொண்டு இருந்தார்கள். நானும் ஆவலாக தேன் முட்டாய் வாங்கலாம் என்று சென்ற போது நடுவில் இருந்த சாலையையும், அதில் வேகமாக வந்துகொண்டு இருந்த தேசிய அனுமதிபெற்ற லாரி வருவதையும் கவனிக்கவில்லை. நான் தூக்கி எறியப்பட்டேன். இறந்துவிட்டேன் என்று தான் அனைவரும் நினைத்தார்கள் ஆனால், இல்லை. இதே மருத்துவமனையில் நான் சிகிச்சை பெற்றேன். அப்போது வெள்ளை அங்கி அணிந்தவர் ஒருவர் என் அருகே வந்தார். அந்த சர்ச் மருத்துவமனையின் அருட்தந்தை (Father) தான் அவர். அவரும் அவரோடு இருந்தவர்களும் எனக்காக ஜெபித்தார்கள். எனக்கு ஏ1பி நெகடிவ் வகை ரத்தம் தேவைப்பட்டதால், இந்த மருத்துவமனையை கட்டிய தேவாலயத்தின் கல்லூரியில் இருந்து இரவோடு இரவாக 8 மாணவர்களை அழைத்துக்கொண்டு வந்து எனக்கு ரத்தம் கொடுத்தார்கள். என்று யோசித்துக்கொண்டு இருக்கும்போதே

“ப்ராப்லம் சால்வ்டு, ப்ராப்லம் சால்வ்டு !
ப்ராப்லம் சால்வ்டு, மை ப்ராப்லம் சால்வ்டு !” என்று யாரோ ஒருவர் திடீரென்று பாடினார்.

நான் எழுந்து வேகமாக வார்டுக்கு சென்றேன், “ஜான் அண்ணே, கொஞ்சம் பேசாம இருங்க, மத்த நோயாளிகள் எல்லா தூங்குறாங்கல்ல !” என்றேன். அவர் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது, “ஏன்ணா அழுறீங்க !” என்று நான் கேட்டேன். “இல்லம்மா, என் இளநிரைய பாத்து,இப்டி அண்ணேனு கூப்டுட்டியே, அதான் அழுறேன் !” என்றார். “சார், காமெடி பண்ணாம போய் தூங்குங்க சார். இப்ப தான் தெரியிது, உங்க பொண்டாட்டி ஏன் இப்டி சப்பாத்தி கட்டயால விரட்டி விரட்டி அடிச்சாங்கனு” பின்பு அவர் உறங்கச் சென்றுவிட்டார்.

மருத்துவமனை வாசலில் ஒரு ஆம்பூலன்ஸ் வேகமாக வந்து நின்றது. அவசர அவசரமாக ஒருவரை ஸ்ட்ரெச்சரில் வைத்து தூக்கி வந்தார்கள். நானும் கீழே சென்று என்ன ஆயிற்று என்று பார்த்தேன். ஒரு இளைஞன் உயிருக்கு ஊசலாடிக்கொண்டு இருந்தார். நான் உடனடியாக ட்யூட்டி டாக்டருக்கு ஃபோன் செய்தேன். அந்த இளைஞனை அவசர சிகிச்சை பிரிவுக்கு கொண்டு சென்றோம். அதிகமான இரத்த இழப்பு. ஏற்பட்டு இருந்தது. அவன் உடலில் வழிந்து வந்த இரத்தத்தை பஞ்சினால், தேய்த்து எடுத்தேன். மருத்துவர் அவனுக்கு சிகிச்சை அளித்து. மயக்க மருந்து கொடுத்தார். இரவு நேரத்தில் குடிபோதையில் பைக்கை ஓட்டிச் சென்று புளியமரத்தின் மீது மோதி காயம் அடைந்திருந்தான். அவனும் எங்கள் வார்டில் அனுமதிக்கப்பட்டான்.

சிறுவன் வினோத் திடீரென்று வலியால் கத்தினான். ”நான் அவன் அருகே சென்று அழுகாத வினோத் அக்கா இங்கதான இருக்கேன் !” என்று கூறி. அவனுடைய காயத்திற்கு மருந்து கொடுத்துவிட்டு. திரும்பவும் வரவேற்பு மேசைக்கு சென்றேன். மணி 2:30 தாண்டியபோது, தூக்கம் விழிகளையும், பசி வயிற்றையும் பிடித்து இழுத்தது. பக்கத்து அறையில் இருந்த சசியை சற்று பார்த்துக்கொள்ள சொல்லிவிட்டு, நான் மருத்துவமனை கேன்டீனுக்குச் சென்றேன்.

“அண்ணா ஒரு டீயும், பன்னும் குடுங்க !” என்றேன்
“வாம்மா இந்துமதி, நைட் ஷிஃப்ட் எல்லாம் எப்டி போகுது !”
“நல்லா போகுதுண்ணே !”
“நீங்க எப்டி ராத்ரி முழுக்க அடுப்பு பக்கத்திலயே இருக்கீங்க !”
”எல்லாம் பொலப்புக்காகத்தான், பழகிப்போச்சு மா !”
“நீங்க கிரேட் அண்ணா !” என்று கூறிவிட்டு வேகம் வேகமாக டீயையும், பன்னையும் சாப்பிட்டுவிட்டு என் வார்டுக்குச் சென்றேன்.

மணி ஐந்தை நெருங்கியது. கண்ணில் மீண்டும் அதிகமான எரிச்சல். சற்று நேரத்தில் நோயாளிகளை பார்க்க அவர்களுடைய உறவினர்கள் வந்துவிடுவார்கள்.
திடீரென்று விபத்தில் காயமடைந்த நபருக்கு வலிப்பு ஏற்பட்டது. அவரை நானும், இன்னும் இரண்டு கம்பவுண்டர்களும் சேர்ந்து, மீண்டுமாக அவசர சிகிச்சை அறைக்கு கொண்டு சென்றோம். இன்னும் 3 மணி நேரத்துக்குள்ள இவருக்கு அறுவைசிகிச்சை செய்யனும், அப்டியே செஞ்சாலும் பிழைக்கிறது கஷ்டம் தான் என்று மருத்துவர் கூறிவிட்டார். நோயாளியின் உறவினர்களுக்கு இதை நான் தொலைப்பேசியில் அழைத்து கூறினேன். என் மொபைலில் உள்ள முகப்புத்தகத்தில் “விபத்தில் காயமடைந்த ஒரு நோயாளி எங்கள் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டு இருக்கிறார். ஆபத்தான கட்டத்தில் இருப்பதால் அவருக்காக ஜெபிக்கவும்” என்று ஸ்டேட்டஸ் அப்டேட் செய்துவிட்டு, மருத்துவமனை சேப்பலுக்கு சென்று விபத்தில் அடிபட்ட அந்த நபருக்காக, ஜெபிக்கத்தொடங்கினேன். ஊரில் இருந்து ஒரு தொலைப்பேசி அழைப்பு வந்தது. “நாளைக்கு தீபாவளி, சீக்கிரமா வந்துடுடீ, என்ன வேலை எல்லாம் முடிஞ்சிருச்சில்ல” என்று அம்மாவின் குரல். “இப்ப தான் ட்யூட்டி முடிச்சிச்சு, இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில புறப்பட்டு வந்திடுறேன்” என்று கூறிவிட்டு, நான் சேப்பலில் இருந்து வெளியேறினேன்.

நான் சென்ற பிறகு, ஜான் அண்ணன் அருகே ஒரு பேப்பரும் பேனாவும் இருந்தது, அதில் “தயவுசெஞ்சி பக்கத்தில இருக்கிறவங்கள தொந்தரவு பண்ணாம, பாட்டு எழுதுங்க, பாடாதீங்க” என்று எழுதி இருந்தது. வினோத் அருகில் ஒரு கால்பந்தாட்ட வீரர்களின் படம் உள்ள ஒரு விளையாட்டு கார்டை பார்த்தான்.

மருத்துவமனையை விட்டு வெளியேறும்போது. இரண்டு இளைஞர்கள் எதிர் திசையில் வந்தார்கள். “சிஸ்டர், செமயா இருக்குதுல்ல” என்றான் ஒருவன். “சிஸ்டர்னா தங்கச்சி டா லூசு” என்றான் இன்னொருவன்.
“நானே தூக்கமும் பசியும் தாங்கமுடியாம, போய்கிட்டு இருக்கேன், இதுல இவனுங்க வேற”

- கதை எழுதியவர் : ஜெயசீலன் சாமுவேல்

அவசரம் !

இரவு மணி 8. போதகர்.பன்னீர்செல்வம் வீட்டின் காலிங் பெல்லை யாரோ அழுத்தினார்கள். கதவை திறந்தபோது, ஜாய்சின் தந்தை பாலன் மற்றும் சர்ச் செயலாளர் டேவிட் நின்றுகொண்டு இருந்தார்கள்.
பன்னீர்செல்வம் : வாங்க ! வாங்க ! என்ன இந்த நேரம்?
பாலன் : நல்ல விஷயம் தானுங்க ! நம்ம பாப்பாவுக்கு கல்யாணம் நிச்சயம் பண்னி இருக்கோம் !
பன்னீர்செல்வம் : ரொம்ப சந்தோஷம், உள்ள வந்து பேசலாமே !
அனைவரும் உள்ளே அமர்ந்து பேசத்தொடங்கினார்கள்...
பாலன் : மாப்பிள்ள ஒரு வாரத்துல அமெரிக்கா போறாரு, அதுக்குள்ள கல்யாணம் பண்ணனும் !
பன்னீர்செல்வம் : என்னய்யா இப்டி சொல்றீங்க? 3 அறிக்கை வாசிக்கனுமே ! சரி மாப்பிள்ள எந்த சர்ச்?
டேவிட் : அது வந்துங்கையா, அவரு கிறிஸ்டியன் இல்ல, ஆனா கல்யாணத்துக்காக மாறிக்கிறேன்னு சொல்றாரு, நீங்க தான் பாத்து ஏதாவது செய்யனும்
பன்னீர்செல்வம் : என்ன நெனச்சிகிட்டு நீங்க இப்டி பேசுறீங்க? குறைந்தபட்சம் 6 மாசம் தொடர்ந்து சர்சுக்கு வந்திருக்கனும், ஞானஸ்நானம் வாங்கி இருக்கனும், கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி 3 வாரமாவது மேரேஜ் கவுன்சிலிங்ல பங்கெடுக்கனும், இல்ல சார் இதெல்லாம் நடக்காது
டேவிட் : நீங்க சொல்றது புரியுதுயா, 6 மாசம் சந்தா சர்சுக்கு குடுத்திடுறொம், உங்களுக்கும் தேவையானத பாத்து செஞ்சிடுறோம், நீங்க தான் இத எப்டியாவது செய்யணும்
பன்னீர்செல்வம் : நீங்க நெனக்கிற மாதிரி ஆளு நான் இல்ல, இந்த மாதிரி காரியத்துக்கு எல்லாம் நீங்க வேற ஆள பாருங்க !
பாலன் : ஐயா...
பன்னீர்செல்வம் : இல்லையா...நீங்க கிளம்புங்க !
பாலன், டேவிட் இருவரும் வெளியே வந்தனர்.
“தானும் பிழைக்கமாட்டேன், மத்தவனையும் பிழைக்க விட மாட்டேன்னு இந்த ஆளு ரொம்ப தான் அலுத்துக்கிறாரு ! மாப்பிள்ள வெளிநாட்ல வேல பாக்குறாரு, மாசம் 2 லட்சம் ரூபா சம்பாதிக்கிறாரு, இந்த மாதிரி வரன் கெடைக்குமாய்யா, நீ வேற யாராவது நல்ல பாஸ்டரா பாரு, வேற சர்ச்ல நாம கல்யாணத்த நடத்துவோம்” என்று சீறினார் பாலன்
அவர்களுடைய திட்டப்படியே வேறு ஒரு போதகர் இவர்களுடைய கோரிக்கைக்கு இணங்கி திருமணத்தை நடத்தி வைத்தார்.
திருமணம் முடிந்து அடுத்த நாள் காலை 7 மணி. யாரோ வீட்டு கதவை தட்டினார்கள். மாப்பிள்ளை வெளியே சென்று கதவை திறந்தார். முன்னே முறுக்கு மீசையுடன் இன்ஸ்பெக்டர் துரை நின்றுகொண்டு இருந்தார்,
“இப்ப எந்த பேரு சொல்லி டா கல்யாணம் பண்ணியிருக்க !” என்று மிரட்டினார்
ஜாய்ஸ் வேகமாக வந்து, “என் புருஷன் என்ன பண்ணாரு? அவரை ஏன் இழுத்துகிட்டு போறீங்க?”
இன்ஸ்பெக்டர் துரை “இவன் உனக்கு மட்டுமா புருஷன்? வெளிய நிக்குது பாரு அந்த பொண்ணுக்கும் தான் புருஷன், இன்னும் நெறய பேருக்கு புருஷன், போம்மா வேலைய பாத்துகிட்டு” என்று கூறி அவனை தரதரவென இழுத்துக்கொண்டு சென்றார்.

ஒரு வாரத்திற்கு பிறகு...
போதகர் பன்னீர்செல்வத்திடம் சபையின் செக்ஸ்டன், ”ஐயா 2 மாசத்துக்கு அப்புறம் கல்யாணம் பண்ணிக்க போற பொண்ணும் மாப்பிள்ளையும் கவுன்சிலிங்கு வந்திருக்காங்க” என்றார்.
போதகர் அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று, “வணக்கம் ! ஜெபம் பண்ணி ஆரம்பிச்சிருலாமா ?! ஜான் நீயே பிரேயர் பண்ணுப்பா !”
ஜான் : , நானா? இல்ல நீயே பண்ணு (சங்கீதாவிடம் கையை நீட்டினான்)
சங்கீதா : அச்சச்சோ, எனக்கு தெரியாது, நீங்களே பண்ணுங்க !
ஜான் : ஐயா ! நீங்களே பிரேயர் பண்ணி தொடங்கி வையுங்க, ஒரு 15 நிமிஷத்தில முடிச்சிருங்க, வேற ஒரு முக்கியமான வேல இருக்கு...

வரைபடம் & கதை எழுதியவர் : ஜெயசீலன் சாமுவேல்

புது வீடு

சபையில் சாட்சி நேரம் வந்தது. மைக் முன்னே வந்து தன்னுடைய சாட்சியை கூறினார்.
“நாங்க இவ்ளோ நாள் வாடக வீட்ல இருந்தோம், வீட்டு வாடகைய உரிமையாளர் ஏத்திட்டாரு, நாங்க வாடகைக்கு வீடு தேடப்போன இடத்தில எல்லாம் கிறிஸ்தவர்கள் சத்தமா ஜெபம் பண்ணுவாங்கன்னு யாருமே வீடு குடுக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க. ஆனா கர்த்தரோட் கிருபையால ஒரு சொந்த வீடே குறைந்த விலைக்கு கிடைச்சுது” என்றார்
சபையார் அனைவரும் “அல்லேலூயா !” என்று கூறி இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்தினார்கள்.
அடுத்த நாள் மைக் தன் மனைவி தேவியுடன் தன்னுடைய ”இயேசு இல்லம்” என்னும் தன் புது வீட்டிற்கு சென்றார். அன்றிரவு இருவரும் உறங்கிக்கொண்டு இருந்தபோது, திடீரென்று மாடியில் யாரோ ஓடும் சத்தம் கேட்டது. மைக் மற்றும் தேவி விளக்கை எடுத்துக்கொண்டு மாடி அறைக்குச் சென்றார்கள். ஆனால் மாடியில் யாரும் இல்லை. பூனை வருவதற்கும் வாய்பில்லாதவாறு வீடு பூட்டி இருந்தது. ஒன்றும் புரியாமல் இறங்கி வந்துவிட்டார்கள்.
அடுத்த நாள் இரவு இருவரும் உறங்கிக்கொண்டு இருந்தபோது, மைக் மீது ஒரு பூனை ஏறியது. அது மைக்கின் முகத்துக்கு அருகே வந்து, “டேய் வந்துட்டியா டா, ஒன்னைய நான் உயிரோட விட மாட்டேன் !” என்று சட்டையை பிடித்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு வெளியே கொண்டு சென்றது. அது தன் முன் காலை உயர்த்தி மைக் முகத்தை அடிக்கச் சென்றபோது, மைக்குக்கு தூக்கம் தெளிந்தது. நடந்தது கனவு என்பதை மைக் புரிந்துகொண்டார்.
அடுத்த நாள் மளிகை கடைக்கு சென்ற தேவி, தன்னுடைய வீட்டு முகவரியை சொல்லி, மளிகை சாமான்களை கொண்டுவரும்படி கூறினார். கடைக்காரரின் முகத்தில் உருவான அதிர்ச்சி, தேவிக்கு அச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. “அம்மா, நீங்க அங்கயா தங்கி இருக்கீங்க?” என்றார் கடைக்காரர். தேவி பயத்தோடு, “ஆமாம், ஏன் கேக்குறீங்க?” என்றார். “இந்த வீட்ல பேய் சுத்துதும்மா, இந்த வீட்ல இதுக்கு முன்னாடி இருந்த எல்லாருமே ஏதோ ஒரு துர் சம்பவம் ஏற்பட்டதுக்கு அப்றம் தான் இந்த வீட்ட விட்டு போயிருக்காங்க!” என்றார்.
பயத்தோடு வீடு திரும்பிய தேவி, மைக் அலுவலகத்தில் இருந்து திரும்பியதும், வீட்டை பற்றி கூறினார். “அதெல்லாம் சும்மா!” என்று கூறியபோது, வீட்டின் மேல் புறத்தில் ஏதோ பாறாங்கல் விழுந்ததுபோல ஒரு சத்தம் கேட்டது. ஆனால் வழக்கம் போல மேலே எதுவும் இல்லை.
இதை தன் சபை பாஸ்டரிடம் சென்று மைக் தெரிவித்தார். அடுத்த மூன்று நாட்கள் சபையார் மைக்கின் வீட்டில் உண்ணா நோன்பிருந்து ஜெபம் செய்தனர்.
அருகில் இருந்த மளிகைக்கடைக்காரர் இதை எல்லா கவனித்துக்கொண்டு இருந்தார்.
சில மாதங்களுக்கு பிறகு, தேவியின் உடலில் சில மாற்றங்கள் தென்பட்டன, அவர் கர்ப்பமாக இருந்தார்
ஒரு வருடத்திற்கு பிறகு, மைக்கின் மகளுக்கு பெயர் வைக்கும் விழா நடந்தது
7 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு, வீட்டிற்கு முன்பு செடி வளர்ப்பது எப்படி என்று மைக் தன் மகள் ஏஞ்சலுக்கு கற்றுக்கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தார். அப்போது குழி நோண்டும்போது, சில தகடுகள் தென்பட்டன. ஏஞ்சல் மைக்கிடம் “என்னப்பா இது?!” என்று கேட்டாள், மைக்கின் முகத்தில் புன்னகை பூத்தது...

கதை எழுதியவர் : ஜெயசீலன் சாமுவேல்